Taman Negara

Mijn volgende bestemming was Taman Negara. Het is het oudste tropisch regenwoud op deze planeet en ook een van de oudste nationale parken van de wereld. Mijn dag begon behoorlijk verrot. De dag ervoor had ik niet genoeg gegeten waardoor ik 's nachts de slaap niet kon vatten. Om 7 uur zou de bus vertrekken en om 3 lag ik nog steeds niet te slapen. Ergens in mijn rugzak bood een reep kruidenkoek uitkomst. Ik verslond de Snelle Jelle en kon daarna gelukkig heerlijk slapen. De ochtend erna werd ik behoorlijk kut wakker. Ik wist niet waar ik was, en wakker worden ging behoorlijk lastig. Om dingen nog lastiger te maken voor mijn toch al niet snel opstartende brein vertelde mijn host dat heel Kuala Lumpur vast stond en spoorde mij aan om de metro te pakken. Mijn zorgvuldig uitgedachte plan moest nu in een keer anders. Verandering en aanpassing waren niet mijn sterkste punt die ochtend.
Maar gelukkig had mijn host al een Grab besteld (de aziatische Uber) en toen ik eenmaal aangekleed was stapte ik de Grab binnen. De man achter het stuur kon niet stoppen met praten. Mijn hoofd stond helemaal niet naar een gesprek met iemand die zelf de hele tijd aan het woord wilde zijn. Voor mij zat er niets anders op dan ja knikken en vriendelijk glimlachen. Gelukkig was het metro station dichtbij. Zelf toen hij een afslag miste en verkeerd reed duurde het niet veel langer dan wat het normaal zou hebben geduurd. Ik wenste hem nog veel succes met zijn droom om een keer naar Nederland op vakantie te gaan en gooide de deur dicht. Rust! Er was even geen gepraat in mijn omgeving en dat deed me goed. Ik was nog steeds aan het ontwaken maar ik moest mijn koppie er wel bij houden. Ik pakte de metro en niet veel later bereikte ik Chinatown  vanwaar een pendel busje ons naar Taman Negara zou brengen.
Toen ik bij het kantoor van het bus bedrijf aan kwam checkte ik mezelf gelijk in en kocht ook meteen een kaartje voor het vervoer naar de Perhentian Islands, de plek waar ik heen wilde na Taman Negara. Ik had nog 15 minuten voordat de bus ging en mijn maag was nog steeds niet gevuld. Een paar meter naast het reisbureau zat een eet gelegenheid en ik bestelde iets waarvan ik niet wist of ik het lekker zou gaan vinden. Maar ik had geen tijd en het was goedkoop, dus ik had even geen keus. Toen ik weer naar het reisbureau liep was iedereen alweer aan het instappen. Ik vroeg waar ik in moest en de Chinees uitziende man gebaarde me voor in het busje plaats te nemen. Het duurde ongeveer 2 uur voordat we aankwamen in de plaats vanwaar de rivierboot ons naar onze eindbestemming, Kuala Tahan, zou brengen. Bij de rivier kon je al zien hoe uitgestrekt en groen het zou gaan worden. In de boot voeren we over de kronkelende rivier in drie uur naar Kuala Tahan. We werden afgezet op een van de drijvende restaurants en vanuit daar ben ik direct naar mijn verbliif gegaan.
Mijn kamer was een grote riool buis die aan de achterkant was dicht gemetselt en aan de voorkant deurtjes met ramen had. In de rioolbuis lag een queensize bed met een waaier en airco.
Die avond nog besloot ik dat ik de volgende dag een jungle trekking van twee dagen en een nacht zou gaan doen.
Op de dag dat de trekking zou zijn was ik al vroeg op. Ik wilde er zeker van zijn dat ik niet als laatste was en dat we op tijd konden vertrekken. Maar het duurde allemaal veel langer maar dat lag gelukkig niet aan mij. En gelukkig had ik wel een tas bij waar alles in paste. Bij mij zat alles erin en hing niet alles nog half om hun schouders en tas. Toen uiteindelijk alles goed zat stapten we in het bootje wat iets weg had van een lange open kano en werden we naar onze dropoff gebracht.
Tijdens de de boot trip aanschauwde we de enorme groene muur van bomen die aan bijde kanten van de rivier hoog boven ons uit steeg. Ook was ik vergeten dat ik niet zo heel veel pigment in mijn huid heb waardoor ik aan het einde van de dag er uit zag als een geroosterde kanarie. Maar dat was niet alles. Ik had nog niet de tijd gehad om mijn nieuwe schoenen in te lopen.
Het resultaat was dat ik aan het einde van de dag bovenop mijn verbrande benen en schouders twee opgezwolle pijnlijke voeten erbij had.
Vanaf waar we met de boot werden afgezet was het ongeveer 5 uur lopen maar de grot waar we zouden overnachten. De weg naar de grot was echt geweldig. Bomen zo groot als flats en heel veel verschillende diersoorten waarvan we eiegenlijk alleen de insecten hebben gezien.
In de grot werd er meteen begonnen aan het eten. Wij moesten water en hout gaan halen.
Daarna gingen we ons wassen. Ik gleed uit op een steen en haalde mijn voet open.
Het eten was onverwacht heel erg lekker en samen met de duisternis en het kaarslicht was het ook nog eens heel erg gezellig.
De volgende dag sliepen we uit en bezochten we nog een grot waar heel veel vleermuizen in zaten en waar blijkbaar slangen in leefden die tegen de muren omhoog kropen en de vleermuizen op aten. Ik wilde daar eerst helemaal niks van geloven maar toen ik eenmaal de slangen had gezien kon ik het niet meer ontkennen.
Na de vleermuis etende slangen grot gingen we opweg naar een rivier waar we konden zwemmen en onze lunch aten. Ook zagen we olifanten sporen die nog geen dag oud waren. Helaas hebben we ze voordat we de jungle uitgingen niet meer gezien. Maar ondanks het niet zien van de olifanten zal het bezoek van Taman Negara me nog lang bijblijven. De schoonheid en zijn puurheid zijn ongekend.
Ik ben op het punt gekomen dat ik niet meer terug wil naar Nederland. Bij het denken aan thuis vertrekt mijn gezicht en probeer ik weer in de realiteit te komen. Gelukkig is Nederland nog ver weg en mijn volgende stop is nog mooier: de Perhentian Islands.