Van Laos naar Cambodja

Het reizen van plaats naar plaats tijdens mijn reis is het meest vermoeiende en ook het spannendste. Je weet immers nooit hoe soepel of hoe stram de reis gaat verlopen. En voordat je überhaupt aan het reizen bent krijg je allemaal horror verhalen te horen van backpackers doe weer van amdwre backpackers hebben gehoord dat de reis die jij gaat malen voor hen helemaal in de soep liep en dat jij dus ook grote kans loopt dat te ervaren. Niets is minder waar blijkt maar weer. Zo hoorde ik van een Engels meisje dat de grens overgang tussen Laos en Cambodja de meest verschrikkelijke en corrupte overgang is die je in heel Zuidoost-Azië kan hebben. Verhalen over toeristen die terug worden gestuurd naar de kant van Laos omdat ze niet genoeg dollars hebben of überhaupt de grens niet over kunnen omdat ze hun papiertjepapiertjepapiertjepapiertjedeparture formuliertje dat bij hun visa hoort zijn verloren. Nou ben ik vandaag dus de grens overgegaan tussen Laos en Cambodja en ik heb nog nooit zo'n relaxte overgang mee gemaakt. Ik vertrok vanochtend vanuit Don Det, gelegen op de 4000 Islands helemaal in het zuiden van Laos, naar het vasteland Ik vertrok vanochtend vanuit Don Det, gelegen op de 4000 Islands helemaal in het zuiden van Laos, naar het vasteland Ik vertrok vanochtend vanuit Don Det, gelegen op de 4000 Islands helemaal in het zuiden van Laos, naar het vasteland waar ik op het busstation een uur moest wachten tot dat de bus kwam. Ik gaf mijn kaartje aan een man die daar werkte en verstaanbaar Engels sprak en hij legde mij uit dat ik de departure en de arrival formulieren alvast moest invullen en die samen met mijn paspoort en de 40 dollar voor het visum aan hem moest geven. Bij de grens zouden we allemaal in de bus blijven zitten en doorrijden naar cambodja en die man zou alles bij de grens regelen. Zo gezegd zo gedaan. In cambodja hebben we nog geluncht en na een uurtje was ik alweer op weg naar Phnom-Penh. Phnom-Penh is de eerst volgende stad na Laos die ik aan doe en is vooral bekent om de Killing Fields. Dus na de grensovergang waarvan ik dacht dat die vervelend en vermoeiend zou zijn begon mijn busreis. En de busreizen hier in Azië zijn altijd spannend. Vaak heb ik het idee dat de persoon in kwestie gewoon is aangewezen en verder helemaal geen papieren heeft zoals we dat in Nederland gewend zijn. Dan heb je ook nog de wegen, of het ontbreken daarvan. Slingerende bergweggentjes die van asfalt naar zand gaan of wegen waar de buschauffeur honderd rijdt en de weg deelt met fietsers, scooters, vee, tegenliggers en rijdende winkels. Als je door de voorruit kijkt lijkt het alsof je midden in een achtervolging zit. Met hoge snelheden probeert de busschauffeur zich overal tussen te proppen waarbij hij tuutert naar elke weg gebruiker. Het geeft je soms een onveilig gevoel maar als je dan ziet bij binnenkomst dat het hele dashboard volstaat met buddhas, kettinkjes en andere religieuzen symbolen kan je niet anders dan met een veilig gevoel de busreis uitzitten.